Ruch Światło – Życie “EXODUS”  w Domaniewicach – czyli jak to się zaczęło…

Ruch Światło-Życie (oaza) jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ -ΖΩΗ (fos-zoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska. Ruch Światło- Życie został założony przez Czcigodnego Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego w 1954r. Życie księdza Franciszka było wzorowym przykładem ogromnego zaufania Bożej Opatrzności. Często modlimy się o jego rychłą beatyfikację.

Oaza w naszej parafii istnieje od 1986r. Powstała z inicjatywy ks. Stanisława Dusiło. To ponad 30 lat wspólnej modlitwy, pracy i zabawy. W tym czasie w naszej wspólnocie było ok. 300 osób, połowa choć raz wyjechała na letnie rekolekcje. Trudno znaleźć kogoś, kto żałuje uczestnictwa w Ruchu Światło-Życie. Po tylu latach wciąż się spotykamy, modlimy, bawimy, wspólnie wyjeżdżamy. Nasze zaangażowanie nie gaśnie. Dowodem na to są wystawiane każdego roku jasełka, przygotowywane ozdoby świąteczne, budowane na Boże Ciało Ołtarze, prowadzone Apele przed Uroczystością Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Wyjeżdżamy na dni wspólnoty, czuwania w Częstochowie. Organizujemy grille, pogodne wieczory, msze oazowe, gry i zabawy dla dzieci na początku i pod koniec wakacji, oglądamy razem filmy. Śpiewamy na Mszy Św. w każdą niedzielę o godz. 10:00, na ślubach, a także w czasie wszelkich większych świąt i uroczystości. 

Wielkim przedsięwzięciem dla nas było zorganizowanie w 2011r. jubileuszu 25-lecia oraz w 2016r. jubileuszu 30-lecia istnienia oazy w naszej parafii. Na zaproszenie odpowiedziało wielu oazowiczów, którzy podzielili się świadectwem życia, uczestniczyli we mszy świętej oraz wspólnej zabawie. Księdzu Franciszkowi zależało na tym, aby młodzi żyli w społeczeństwie jako osoby przekonane o wartości swojej jako dziecka Bożego. Wierzymy, że formacja oazowa jest dobrą drogą, aby być coraz lepszym człowiekiem i katolikiem.

Aktualnie w naszej wspólnocie jest około 30 osób. Najmłodsi uczestnicy to dzieci po Pierwszej Komunii Świętej, a najstarsi to studenci. Opiekuje się nami ks. Tomasz Stępniak- wikariusz naszej parafii.

Każdej soboty spotykamy się od 17 na próbie scholi, aby przygotować nasze głosy do niedzielnej Eucharystii. Od 18 do 20 trwa spotkanie oazowe. Poświęcamy ten czas wspólnej modlitwie oraz poznawaniu Boga. Spotkanie rozpoczynamy zapaleniem świecy, która symbolizuje obecność Jezusa, pieśnią i modlitwą do Ducha Świętego, potem dzielimy się na małe grupki. W skład małej grupy wchodzi kilka osób przechodzących ten sam etap formacji. Opiekunem każdej grupki jest świecki animator. Po skończonym spotkaniu w grupkach rozpoczyna się modlitwa, która przybiera różne formy: poprzez czytanie Pisma Świętego, modlitwę Echo, śpiew kanonami oraz pieśniami wielbiącymi Pana do modlitwy spontanicznej. Spotkanie kończy się odśpiewaniem Apelu Maryjnego. Często bardzo trudno nam się rozstać po spotkaniu, rozmowom nie ma końca -jest to dla nas widoczny znak, że Duch Święty prowadzi naszą wspólnotę i daje radość bycia z Bogiem i innymi ludźmi.

Oaza to nie tylko dzieci i młodzież, ale również małżeństwa, które stanowią Domowy Kościół. W naszej parafii oazę Domowego Kościoła tworzą cztery pary.. Oaza Rodzin zwraca szczególną uwagę na duchowość małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem. Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.

Uwieńczeniem rocznej formacji jest 15-dniowy wakacyjny wyjazd rekolekcyjny. W programie rekolekcji, wśród innych osób z diecezji
i zwykle górskiej przyrody najwięcej czasu zajmuje modlitwa. Ktoś mógłby powiedzieć: to niemożliwe, tak się nie da. A jednak od ponad 60 lat nie brakuje tych, którzy decydują się na wakacyjne spędzenie czasu z Bogiem. Dlaczego 15 dni? Bo właśnie tyle tajemnic mają w sumie trzy części różańca: radosna, bolesna i chwalebna (gdy powstawały oazy, nie wymienialiśmy jeszcze w różańcu tajemnic światła). Oazowicze każdego dnia rekolekcji zastanawiają się nad inną tajemnicą, która mówi o życiu i czynach Jezusa. Ktoś kiedyś powiedział, że oaza piętnastodniowa to rok kościelny w pigułce, a każdy, kto z niej wraca, zupełnie inaczej patrzy na Kościół i na kościelne uroczystości.

POLECAMY: