„Te dni powszednie i wiele dni następnych w roku 1944 są to dni powstania warszawskiego, owego zrywu, owego postawienia na kartę wszystkiego: swojej młodości i swojego życia, owej gotowości przyjęcia śmierci w młodych latach za wielką sprawę wolności Ojczyzny. Co roku wracamy pamięcią do tych dni powstania warszawskiego, myślimy o nich jako o szczególnym porywie bohaterstwa, tak jak tego bohaterstwa dawały dowody całe pokolenia naszych przodków. Myślimy o nich jako o swego rodzaju świadectwie pozostawionym następnym pokoleniom przez to pokolenie, które przeżyło powstanie warszawskie w 1944 r.”.

/Jan Paweł II, Rzym, 3 sierpnia 1982 r./

Dziękujemy za świadectwo Waszej wiary i miłości do Ojczyzny. Niech uroczyste bicie dzwonów o godzinie „W” nie pozwoli nam o Was zapomnieć. Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…